Άγιος Γερβάσιος Παρασκευόπουλος - Ο Αστήρ των Πατρών
Ημερομηνία Εορτής: 30 Ιουνίου.
Τύπος εορτής: Σταθερή. Στις 30 Ιουνίου εκάστου έτους.
Βιογραφία
Ο Γέροντας Γερβάσιος Παρασκευόπουλος υπήρξε μία από τις σημαντικότερες θρησκευτικοπολιτικές προσωπικότητες της σύγχρονης ιστορίας της Πάτρας. Γεννήθηκε τον 19ο αιώνα και έδρασε κυρίως από τις αρχές ως τα μέσα του 20ου.
Ο Άγιος Γερβάσιος είναι γνωστός για την ευεργετική εν Χριστώ ζωή του στην πόλη των Πατρών, πλην όμως είχε εργαστεί πνευματικά και στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών.
Ο κατά κόσμον Γεώργιος Παρασκευόπουλος, υιός του Χαραλάμπους και της Βασιλικής Παρασκευοπούλου, γεννήθηκε το 1877 στο χωριό Γρανίτσα Γορτυνίας. Η παιδική του ηλικία ήταν πολύ δύσκολη καθώς έχασε τη μητέρα του σε ηλικία 3 ετών και η μετέπειτα μητριά του δυστυχώς δεν του έδειχνε την απαιτούμενη στοργή, με αποτέλεσμα για ένα διάστημα ν' αναλάβει τη φροντίδα του στα Κρέσταινα της Ολυμπίας η εκ μητρός θεία του Αθηνά και μετά από λίγο καιρό η εκ μητρός γιαγιά του Σοφία Κατσίνη και τον έφερε πάλι στη Νυμφασία. Ο Γεώργιος από την παιδική του ηλικία (12 ετών) εργαζόταν για να αποκομίσει τα προς το ζειν, αλλά ταυτόχρονα έδειχνε ιδιαίτερη έφεση στα γράμματα. Την ίδια στιγμή όμως που επιθυμεί να φοιτήσει στο σχολείο, δείχνει κλίση και προς την εκκλησιαστική ζωή που θα ακολουθούσε. Ως παιδί, κάποτε αναφώνησε μέσα του βλέποντας τους Οσίους, Μάρτυρες και Αγίους στις τοιχογραφίες της Μονής: «Θεέ μου κάνε να κολλήσω κι εγώ στο τοίχο». Κι ενώ τα χρόνια πέρασαν, φαίνεται πως η ιερή επιθυμία του μικρού Γεώργιου σαν να εισακούστηκε στα ώτα Κυρίου Σαβαώθ.
Θέλοντας να συνδυάσει και τις δυο ιδιότητες εισάγεται στην Ιερά Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου Κερνίσης, όπου και παρέμεινε 3 έτη, ως υποτακτικός και επιδίδεται στη μελέτη των γραμμάτων. Ποθώντας όμως την μόρφωση, σε ηλικία 15 ετών ξεκίνησε με τα πόδια για το Μέγα Σπήλαιο, για να γραφτεί στο σχολαρχείο της Μονής. Επειδή αδιαφόρησαν για την καλλιέργειά του έφυγε για τη Μονή Ταξιαρχών Αιγιαλείας και εγγράφη στο εκεί σχολαρχείο. Εκεί ο δόκιμος μοναχός Γεώργιος αρίστευσε και η επίδοσή του προκάλεσε φθόνο, με αποτέλεσμα να συκοφαντηθεί. Όταν αποκαλύφθηκαν οι ραδιουργίες εις βάρος του, φεύγει και οδηγείται το 1897 στην Ιερά Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου Γηροκομείου, λίγο έξω από την Πάτρα, σε μια πόλη που δέσποζε η μορφή του Μητροπολίτου Ιεροθέου Μητρόπουλου. Εκεί έμεινε και ως το τέλος της ζωής του. Το 1899 στρατεύτηκε και πλέον εισήλθε στο ιερατικό σχήμα. Μετά τη στρατιωτική του θητεία επανήλθε δριμύτερος στον εκκλησιαστικό περίβολο. Χειροτονήθηκε διάκονος το 1903 και του δόθηκε το όνομα Γερβάσιος. Ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές στη Ριζάρειο Σχολή, επί σχολαρχείας του Αγίου Νεκταρίου. Διακρινόμενος πάντοτε για την επίδοσή του στα γράμματα έλαβε υποτροφία και εισήλθε στο Πανεπιστήμιο. Όταν πήρε το πτυχίο του, τοποθετήθηκε από τον Μητροπολίτη Αθηνών Θεόκλητο στην υπεύθυνη διακονία του πρωτοεκδίκου. Το 1912 χειροτονήθηκε πρεσβύτερος από το Μητροπολίτη Πατρών Αντώνιο. Τα έτη 1912-16 στη θρυλική εξόρμηση συμμετείχε ως ιερεύς του Α' ευζωνικού Συντάγματος, επανειλημμένως διακριθείς και παρασημοφορηθείς από τους διοικητές του. Έπειτα από τα έτη αυτά, ο π. Γερβάσιος εισήλθε στην εποχή των ειρηνικών αγώνων του. Διετέλεσε ηγούμενος της Μονής Γηροκομείου Πατρών, καθώς και πρωτοσύγκελος της επισκοπής Αχαΐας και 9 χρόνια αργότερα, το 1939, πρωτοσύγκελος της Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Κατέστη ιδιαίτερα δημοφιλής λόγω της σημαντικής προσφοράς στον προσφυγικό Πατρινό λαό, αλλά και για τη βοήθεια που προσέφερε στους πένητες και περιθωριακούς πολίτες της εποχής. Η πρώτη μέριμνα παρέμενε πάντα το παιδί όμως. Είναι ο πρώτος ιδρυτής στην Ελλάδα οργανωμένων Εκκλησιαστικών Κατηχητικών Σχολείων. Η προσφορά του στο κοινωνικό σύνολο, ανεκτίμηση. Ανέγειρε το Ναό του Αγίου Δημητρίου Πάτρας, ίδρυσε τη σχολή βιοτεχνίας και χειροτεχνίας, νηπιαγωγείο, τη νυχτερινή σχολή αναλφαβήτων, εκκλησιαστικές κατασκηνώσεις καθώς και το θρησκευτικό σωματείο «Κατηχητικός Όμιλος Ορθοδόξων Πατρών».
Ο π. Γερβάσιος εξεδήμησε εις Κύριον την αποστολική ημέρα της 30ης Ιουνίου 1964 σε ηλικία 86 ετών. Χιλιάδες λαού τον έκλαυσε και τον προέπεμψε στην αιωνιότητα, βοώντες το «Άγιος». Αναπαύεται στον αγαπημένο του χώρο, στην Αγία Παρασκευή στις Κατασκηνώσεις των Συχαινών, που εκείνος ίδρυσε.
Το 2014, ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Πατρών κ.κ. Χρυσόστομος με την συμπλήρωση 50 ετών από την κοίμησή του έκαμε την ανακομιδή των Λειψάνων του, παρουσία και άλλων Μητροπολιτών και χιλιάδων Πατρέων, οι οποίοι έψαλαν ύμνους αναστασίμους και εν αγαλλιάσει ψυχής και καρδίας εκραύγαζαν τo: «Άγιος, Άγιος» ραίνοντες με άνθη και δάκρυα τα άγια Λείψανά του.
Η φιλανθρωπική του δράση, η μειλίχια παρουσία του, η ανιδιοτελής προσφορά του, η ακούραστη διακονία του τον έκαναν υπόδειγμα κληρικού, παράδειγμα χριστιανού. Πολλοί στο πρόσωπό του έβλεπαν έναν πατέρα να τους νουθετήσει, άλλοι ένα φίλο να μοιράσουν τα προβλήματά τους. Ο π. Γερβάσιος όμως, είχε και ένα ιδιαίτερο χάρισμα. Την επαφή με νέους ανθρώπους. Η διορατικότητά του, του επέτρεπε να ενεργεί με τέτοιο τρόπο ώστε να ελκύει το ενδιαφέρον τους. Ακόμη και τις τελευταίες στιγμές του στη ζωή αυτή έλεγε: «Σας εμπιστεύομαι τα παιδία μου, τα νήπιά μου, το αύριον του Εθνους, τας χρυσάς ελπίδας του αιωνίου μελλοντός μου…»
Ο Άγιος Γερβάσιος μαθητής του Αγίου Νεκταρίου
Το 1905 ήρθε στην Αθήνα και ενεγράφη στη Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή, την οποία διηύθηνε τότε ο Άγιος Νεκτάριος ο Πενταπόλεως, ο οποίος εξετίμησε τον ευσεβή και φιλομαθή διάκονο και πολλά τα αγαθά είπε περί αυτού. Διασώζει ο συμμαθητής του στη Ριζάρειο Τάκης Κωνσταντόπουλος:
«Ο Νεκτάριος μας εδίδασκε «Ποιμαντικήν», την οποίαν διήνθιζε με ποιήματά του προς την Θεομήτορα, μελοποιημένα από τον ίδιον και τα οποία υπό την καθοδήγησίν του εψάλλαμε.
Σ’ ένα μάθημά του, σχετικόν με τα καθήκοντα του «Ποιμένος», εγείρεται ο νεαρός Γερβάσιος και ζητεί ευλαβώς την άδειαν να ομιλήση.
…«Ποιμήν καλός -λέγει- είναι όχι ο κατ’ επάγγελμα τυπικώς ενασκών τα καθήκοντά του, αλλά ο ολοψύχως και ενσυνειδήτως αφιερωμένος εις την Εκκλησίαν, που αδιάκοπα αγωνίζεται να κάμη βίωμα του ποιμνίου του τας υποθήκας του Ευαγγελίου και των Γραφών, υπεισερχόμενος εις τας ουσίας και εκλαϊκεύων αυτάς. Ο στηλιτεύων τας αντιδράσεις και αντιμετωπίζων τον φαρισαϊσμόν με το μαστίγιον, όπως ο Κύριος εις τον Ναόν του Σολομώντος. Να είναι υπόδειγμα λιτότητος και αφιλοχρηματίας. Στοργικός προς φίλους και εχθρούς και εαυτόν, προσφέρων θυσίαν προκειμένου να περισώση απολωλός πρόβατον. Έν μια λέξει, να είναι αδιάβλητος εν παντί και πάντοτε και υπό πάντων».
Με συγκίνησιν ο Νεκτάριος τον καλεί κοντά του, τον ευλογεί και μας λέγει: «Τοιούτος εμπρέπει ημίν ποιμήν».
Και ανυψών τους δακρυβρέκτους οφθαλμούς του προς τον Ουρανόν, προσθέτει προφητικά:
…«Εις το πρόσωπόν του βλέπω τον αυριανόν ταγόν της Εκκλησίας μας. Τον πραγματικόν ποιμένα του Χριστεπώνυμου πληρώματος. Ο Κύριος μετ’ αυτού».
Και η προφητεία του Αγίου Νεκταρίου επαλήθευσε.
Μαρτυρίες για την προσωπικότητα του Αγίου Γερβασίου
Ιερόθεος Τσαντίλης, Μητροπολιτης πρ. Υδρας (Πνευματικό τέκνο του Γέροντα)
«Γλυκής, αλλά και προφητικός ως διδάσκαλός και κήρυξ, ουράνιος ως Ιερουργός. Μεστός ελέους και στοργής ως πνευματικός. Είναι το τρίπτυχον της πνευματικής παρουσίας του. Και εις την άσκησην του τριπλού τούτου λειτουργήματος ήτο ακαταπόνητος, χαλκέντερος»
Πρωτοπρεσβύτερος π. Παναγιώτης Ρούβαλης (Πνευματικό τέκνο του Γέροντα)
«Γλυκύτατος και στοργικός, αλλά παράλληλα αυστηρός και ελεγκτικός. Τον πονούσε η αμαρτία της οποίας υπήρξε σφοδρός πολέμιος. Η ανυπακοή στους γονείς και μάλιστα στην μητέρα τον πίκραινε αφάνταστα. Εραστής της αρετής της ταπεινώσεως.
Από μικρά παιδιά μας δίδασκε την συγνώμη, την οποία πολλάκις την ακούγαμε και από τα δικά του χείλη προς εμάς και μάλιστα με δάκρυα στα μάτια. Η όλη του παρουσία σε τραβούσε σαν μαγνήτης.
Οι συμβουλές του, οι προτροπές του, η διδασκαλία του αποτελούσαν τον «κούτουλα» που έρεε άφθονο το κρυστάλλινο νερό και σε πότιζε με τα νάματα της πίστεως. Η αγωνία του για το πώς θα παρουσιασθούμε στον Κύριον μας, τον βασάνιζε συνεχώς.
Τα πάντα για την Βασιλεία του Θεού, για την σωτηρία της ψυχής. Η στάση της προσευχής, ο τρόπος που μιλούσε για την Παναγία Μητέρα μας, τα μετρημένα βήματα εντός του Αγίου Βήματος!!! Ορθόδοξος κατά πάντα. Ενθυμούμαι τον μετέπειτα Μητροπολίτην Εδέσσης μακαριστόν Καλλίνικον Πούλον κατά την ώρα της ταφής του Αγίου Γέροντος να λέγει με συντριβή: « Έπεσε ο πλάτανος της Ορθοδοξίας.»
Το Οικουμενικό Πατριαρχείο (Ο Κωνσταντινουπόλεως Αθηναγόρας)
«…γνωρίσαντες προσωπικώς τον αείμνηστον Αρχιμ. Γερβάσιον Παρασκευόπουλον και εκτιμήσαντες βαθέως τον ένθεον ζήλον και την εις την υψηλήν του κληρικού αποστολήν αφοσίωσιν αυτού, δι ην και εν αυταπαρνήσει αφιέρωσεν εαυτόν εις την διακονίαν της Εκκλησίας εν τη Ιερά Μητροπόλει Πατρών και τη Ι. Αρχιεπισκοπή Αθηνών, συγχαίρομεν ολοκαρδίως τη υμετέρα φίλη Ιερότητι δια την ως άνω πρόθεσιν αυτής..»
Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος Αθήνησι 22-11-1965 (Ο Αθηνών Χρυσόστομος)
… «Η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας κατ΄ατην συνεδρίαν Αυτής της 2ας Νοεμβρίου μετά χαράς πολλής έλαβε γνώσειν της θεοφιλούς προσπαθείας υμών , σκοπούσης την απότισιν της πρεπούσης δικαίας τιμής εις έξοχον και ανεπαίσχυντον εργάτην του Ευαγγελίου και του Αγιωτάτου Θυσιαστηρίου, τον αείμνηστον Αρχιμ. Γερβάσιον Παρασκευόπουλον,αναλωθέντα επί εξήκοντα έτη εν τω αμπελώνι του Κυρίου και πληροφορήσαντα την διακονίαν αυτού δυναμει πολλή, εν τε τη Θεοσώστω Μητροπόλει υμών και εν τη Ιερά Αρχιεπισκοπή, δια της εκδόσεως και κυκλοφορίας ειδικού λευκώματοςο τα της δράσεως και των Ευαγγελικών μόχθων αυτού ιστορούντος…».
Ο Τρίκκης και Σταγών Διονύσιος
Μεγάλη εκκλησιαστική μορφή. Αληθώς πατριαρχική. Μια μορφή από έκείνας, αι οποίαι αφήνουν οπίσω τους αισθητόν και οπωσδήποτε δυσαναπλήρωτον κενόν. Διέθετε τόσον πλούτον γνησίου ψυχικού μεγαλείου!…
Ο πολυσέβαστος π.Γερβάσιος υπήρξε προσωπικότης σύνθετος και ολοκληρωμένη. Αληθής πολυεδρικός αδάμας ακτινοβολών πλήθος χριστιανικών αρετών. Ήτο άνθρωπος της μυστικής επικοινωνίας μετά του Θεού, της προσευχής, ο λειτουργός που έχει πλήρη συναίσθησιν της αποστολή τους ως πρεσβευτού και μεσίτου μεταξύ πιστών και Θεού, που ζη την αποστολήν του και την λειτουργίαν του αυτήν, που χαίρει και αγάλλεται δι’ αυτήν και σκιρτά αληθώς και συμμετέχει ολόκληρος. Ήτο έπειτα ο εγκρατής και ασκητικός μοναχός εν τω κόσμω και νικητής του «κόσμου», κατά την Γραφήν, του τα κοσμικά φρονούντος. Ήτο ο άνθρωπος των αρχών, της αυστηράς γραμμής, ο άκαμπτος και αδιάλλακτος, ο προ ουδενός υποχωρρών, οδηγών την εμμονήν εις το καθήκον εις τα έσχατα, ο μη συμβιβαζόμενος, ο αθετών το ατομικόν όφελος και ουδέποτε καταπατών το καθήκον, ο άνθρωπος ο μονόβουλος του ενός θελήματος, του θελήματος του Χριστού. Ήτο ακόμη ο άνθρωπος ο κοινωνικός, που παρηκολούθει την πορείαν εις τα πλοκάς της κοινωνίας μας και είχε διαπιστώσει τας ελλείψεις και τας ασθενείας της, κατέληξε δε εις θετικά συμπεράσματα περί της θεραπείας της…»
Ο Λευκάδος και Ιθάκης Δωρόθεος
«Μορφή ομολογουμένως προφητική και ασκητική, η οποία μετέδιδε παντού το σάλπισμα: «τάδε λέγει ο Κύριος». Καρδία η οποία εφλέγετο από το πυρ του ιερού ενθουσιασμού αλλά και από την αγάπην προς πάντας και μάλιστα προς την νεότητα υπέρ της οποίας και περισσώς εκοπίασε.
Νους φωτισμένος υπό της άνωθεν σοφίας. Επινοητικός και εφευρετικός χρησιμοποιών όλα τα χαρισθέντα εις αυτόν τάλαντα μόνον και μόνον επ αγαθώ της Εκκλησίας του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού.
Αλλά και θέλησις ισχυρά, άκαμπτος, υπενθυμίζουσα μεγάλους Πατέρας της Εκκλησίας, μη υποχωρούσα ενώπιον και αυτών ακόμη των ισχυρών της ημέρας όταν το καθήκον το εκάλει να είπη ή ενεργήση τι προς δόξαν της Εκκλησίας…»
Ο Κυθήρων Μελέτιος
«…Ειργάσθη εν Πάτραις ο θρησκευτικός παιδιαγωγός, ο ζηλωτής ιεροκήρυξ, ο καλός Κατηχητής , ο θερμουργός Λειτουργός. Εγένετο ο πιστός φίλος της οικογένειας, του νέου και της νέας ο ειλικρινής σύμβουλος, ο καλός ποιμήν και εμπνευσμένος πνευματικός. Έκαμε το έργον του έργον της πόλεως, του λαού και της κοινωνίας, εν μέσω της οποίας ειργάζετο. Ειργάζετο και ειράσθη απροσώπως εν τη Εκκλησία και δια την Εκκλησίαν, εν τη πόλει και δια την πόλιν, εν τη οικογένεια και δια την οικογένειαν.
Εγένετο ο ζων λίγος προς ον προσερχόμενοι οι πιστοί, λίθοι και αυτοί ζώντες ωκοδομούντο πνευματικώς εν τη οικοδομή της Εκκλησίας και ωκοδομούν την οικογένειαν, την κοινωνίαν, την πόλιν πνευματικώς, θρησκευτικώς…»
Μητροπολίτης πρ. Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης
«Είναι φαινόμενο πραγματικώς ο π.Γερβάσιος…Ναι δύναμαι να είπω οτι θα περάσουν 100, 200, 300 χρόνια δια να ίδη η Πάτρα έναν Γερβάσιο. Δεν γεννώνται Γερβάσιοι. Δεν είναι η Εκκλησία φάμπρικα για να γεννά Γερβάσιους.»
Μητροπολίτης πρ.Ύδρας Ιερόθεος
«Πτωχός αυτός, χωρίς μισθό και τυχερά, έγινε ο πνευματικός άρχοντας της προσφυγιάς…»
Πρωτοπρεσβύτερος π.Γεωργιος Παπασταύρου
«Σπάνια μορφή. Χαριτωμένη προσωπικότητα. Πραγματικό πνευματικό αστέρι, για την Ορθόδοξη Εκκλησία μας.»
Μητροπολίτης Πατρών Χρυσόστομος
«Φλογερός Ιεροκήρυξ, θερμουργός και ζηλωτής Λειτουργός του Υψίστου, άνθρωπος της αγάπης και της υπομονής, εκαλλιέργησε τον Ιερόν Αμπελώνα του Κυρίου εις την Ιεράν και Αποστολικήν Μητρόπολιν των Πατρών και κατέλιπε φήμην ανδρός αγίου. Πλήθος τα πνευματικά του τέκνα τα οποία αναγεννήθησαν δια της ακραιφνώς Ορθοδόξου διδασκαλίας του, δια της αυστηρότητος των αρχών του και του βίου του, δια της απολύτου προσηλώσεως των οφθαλμών της ψυχής και του σώματός του εις τον Θεόν.
Περί του μακαριστού Πατρός Γερβασίου και περί της αγίας ζωής του, ήκουσα το πρώτον υπό του αοιδίμου Γέροντός μου Μητροπολίτου Μαντινείας και Κυνουρίας κυρού Θεοκλήτου, δια τον οποίον είχε δώσει συμμαρτυρίαν ο π.Γερβάσιος, προκειμένου να εισέλθει εις τα τάξεις του Ιερού Κλήρου.
Ηυτύχησα να έλθω εις τας Πάτρας ως Επίσκοπος και να αποδώσω το χρέος το πνευματικόν εις τον ακάματον εργάτην της Εκκλησίας μας, όστις ως αστήρ φαεινός ανατείλας εις Αρκαδίαν, εμεσουράνησεν εις την πόλιν με την πνευματικότητα των Πατρών, με τους αγώνας υπέρ της αληθείας και της διατηρήσεως αμωμήτου της Θείας και Αγίας διδασκαλίας της Εκκλησίας μας, της αποκεκαλυμμένης δηλαδή από τον Θεόν Αληθείας.
Εις την μνήμην του οι ευσεβείς χριστιανοί των Πατρών θα ανάβουν θυμίαμα ευγνωμοσύνης και επί του τάφου του θα καταθέτουν τα εύοσμα άνθη της ευγνωμοσύνης των.»
Ο Πρ. Μητροπολίτης Πατρών Νικόδημος
«…ήτο ο άνθρωπος ο αγνός και ανιδιοτελής. Τίποτε δεν ζητούσε για τον εαυτόν του. Για τη δόξα του Χριστού όμως ζητούσε πολλά. Για την Εκκλησία ζητουσε τα παντα. Για την οικοδομή των πιστών και δια την επικράτηση της βασιλείας του Θεού ήτο απαιτητικός. Για τον εαυτό του μπορουσε αδίστακτα να επαναλάβει το λόγο του Αποστόλου Παύλου : «αργυρίου ή χρυσίου ή ιματισμού ουδενός επεθύμησα». Δεν τον συνεκίνησαν ούτε τα χρήματα, ούτε η λαμπρότης της εμφανίσεως. Ήτο ένας άνθρωπος σεμνός, λιτός, ταπεινός, απλός. Και όταν εκυκλοφορούσε στην πόλη, και όταν ελειτουργούσε στο ναόν, δεν είχε τη λαμπρότητα εις την εξωτερική εμφάνιση, αλλά είχε την άλλη λαμπρότητα, την οποία εχάριζε η χάρις του Αγίου Πνεύματος…»
Ο π. Ηλίας Μαστρογιαννόπουλος
«Ο π. Γερβάσιος υπήρξεν ο τελευταίος χρονολογικώς της πλειάδος εκείνης των εναρέτων και φλογερών ιερομονάχων -Ιεροθέου Μητροπούλου, Ευσεβίου Ματθοπούλου, Παναρέτου Δουληγέρη, Αθανασίου Αθανασοπούλου- οι οποίοι εξεκίνησαν από την Γορτυνίαν, εγαλουχήθησαν εις τας μεγάλας μονάς των Καλαβρύτων και κατόπιν εμεσουράνησαν κυρίως εις τας Πάτρας. (…) Και ως νεαρός ιεροσπουδαστής και ως λευκός πρεσβύτης, και εις την σχολήν του και εις την κατασκήνωσίν του, παντού και πάντοτε ήτο πλημμυρισμένος από το επιτακτικόν νόημα της επιστρατεύσεως. Ήτο «κεκλημένος» και «απεσταλμένος».
Αγιοκατάταξη του Γέροντα Γερβάσιου Παρασκευόπουλου
Στις 16 Νοεμβρίου 2023 η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου προέβη στην Αγιοκατάταξη του Γέροντα Γερβασίου Παρασκευόπουλου και την είδηση έκανε γνωστή η Ιερά Μητρόπολη Πατρών με ανακοίνωσή της όπου χαρμόσυνα έκρουαν οι καμπάνες σε όλες τις Εκκλησίες των Πατρών και όλοι οι Ιερείς έκαναν Δοξολογία. Για πρώτη φορά εψαλη το Απολυτίκιο του Αγίου Γερβασίου και προσκυνήθηκε η Ιερά Εικόνα του.
ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ/ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
Ήχος γ'. Θείας Πίστεως
Μύρων έμπλεοι των κηρυγμάτων
οι πανίεροι λόγοι σου πάτερ
ευωδιάζον τας Πάτρας Γερβάσιε.
Η αρετή δε του βίου σου άριστα
διπλούν προυξένοι σοι στέφανον εύαθλον.
Όθεν αίτησαι Χριστώ τω Θεώ δωρήσασθαι
ειρήνην τοις πίστοις και μέγα έλεος.
Πηγές
- gerontasgervasios.gr
- Άρθρο «Άγιος Γερβάσιος Παρασκευόπουλος: ο λαμπρός της Αχαΐας νεοφανής αστήρ» Πεμπτουσία - www.pemptousia.gr
- Άρθρο «Ο αρχιμ. Γερβάσιος Παρασκευόπουλος, μαθητής του αγ. Νεκταρίου» Πεμπτουσία
- Άρθρο «Μαρτυρίες για την προσωπικότητα του π. Γερβασίου Παρασκευόπουλου» Πεμπτουσία
- Άρθρο Αλέξιου Παναγόπουλου « Ο Άγιος των Πατρών Γερβάσιος Παρασκευόπουλος (+1964). Ένας χαρισματικός εκκλησιαστικός ρήτωρ – προσωπική προσέγγιση»
- e-gortynia.gr
- Ορθοδοξία - Διεθνές Πρακτορείο Εκκλησιαστικών Ειδήσεων
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου